پارچه دو طرفه الاستیک بدون آمونیاک

چگونه تولید کنندگان پارچه های دو طرفه الاستیک بدون آمونیاک مواد اولیه مانند الیاف الاستیک پلی استر و پلی استر را به دقت انتخاب می کنند تا اطمینان حاصل کنند که کشسانی، استحکام و دوام پارچه های دو طرفه الاستیک بدون آمونیاک به طور مطلوب متعادل است؟

1. انتخاب مواد اولیه
الیاف الاستیک پلی استر:
انتخاب نوع: انواع زیادی از الیاف الاستیک پلی استر مانند الیاف پلی استر با الاستیک بالا (مانند Lycra) وجود دارد. هنگام انتخاب، نرخ بازیابی الاستیک، کشیدگی و مقاومت در برابر خستگی فیبر باید در نظر گرفته شود تا اطمینان حاصل شود که پارچه می تواند به سرعت پس از کشش های متعدد به شکل اولیه خود بازگردد.
ارزیابی کیفیت: یکنواختی، استحکام شکست و مدول الاستیک الیاف را برای اطمینان از کیفیت الیاف پایدار و قابل اعتماد بررسی کنید.
پلی استر:
کنترل محتوا: محتوای پلی استر و الیاف پلی استر بین 20 تا 50 درصد برای حفظ راحتی و دوام پارچه مناسب است. محتوای بیش از حد ممکن است باعث سفت و هواگیری پارچه شود و بر تجربه پوشیدن تأثیر بگذارد.
ویژگی های الیاف: الیاف پلی استر با استحکام بالا و مقاومت در برابر سایش خوب را برای بهبود دوام کلی پارچه انتخاب کنید.
2. نسبت مواد خام و اختلاط
نسبت علمی: با توجه به کاربرد نهایی و الزامات طراحی پارچه، نسبت الیاف الاستیک پلی استر به پلی استر از نظر علمی تناسب دارد. به عنوان مثال، برای لباس های ورزشی که نیاز به کشش بالایی دارند، نسبت الیاف کشسان را می توان به طور مناسب افزایش داد. در حالی که برای لباس های روزمره، نسبت الیاف کشسان را می توان به طور مناسب کاهش داد تا راحتی و دوام پارچه بهبود یابد.
فناوری اختلاط: از فناوری پیشرفته اختلاط الیاف برای اطمینان از توزیع یکنواخت الیاف در نخ استفاده کنید تا از تجمع یا توزیع ناهموار الیاف جلوگیری شود که بر عملکرد کلی پارچه تأثیر می گذارد.
III. تولید و فرآوری پارچه
فرآیند تولید:
فرآیند بافت: یک فرآیند بافت مناسب (مانند بافندگی یا بافندگی) را انتخاب کنید تا از خواص کشسانی الیاف به طور کامل استفاده کنید و از صافی و ثبات ساختاری پارچه اطمینان حاصل کنید.
فناوری کامپوزیت: برای پارچه های دو طرفه الاستیک بدون آمونیاک، فناوری کامپوزیت پیشرفته برای ترکیب محکم دو یا چند لایه پارچه و در عین حال حفظ قابلیت ارتجاعی و تنفس پارچه مورد نیاز است.
پس پردازش:
تنظیم حرارت: از طریق عملیات تنظیم حرارت، اندازه و شکل پارچه تثبیت می شود و مقاومت در برابر چروک و بازیابی الاستیک پارچه بهبود می یابد.
درمان نرم کردن: از نرم کننده های سازگار با محیط زیست برای نرم کردن پارچه استفاده کنید تا راحتی و احساس پارچه را بهبود بخشد. با این حال، لازم است از استفاده از عوامل ضد آب مانند فلوئور که ممکن است بر تنفس پارچه تأثیر بگذارد، خودداری شود.

چگونه تامین کنندگان پارچه های دو طرفه الاستیک بدون آمونیاک ضخامت و چگالی لایه اتصال را کنترل می کنند تا از کشسانی و پایداری پارچه دو طرفه الاستیک بدون آمونیاک اطمینان حاصل کنند؟
1. انتخاب مواد
انتخاب الیاف الاستیک: الیاف با خاصیت ارتجاعی خوب را به عنوان ماده اصلی لایه اتصال انتخاب کنید، مانند الیاف الاستیک پلی اورتان (PU)، لیکرا و غیره. این الیاف نه تنها بازیابی الاستیک خوبی دارند، بلکه می توانند پایداری پارچه را نیز تضمین کنند. تا حدی
انتخاب مواد پایه: مواد پایه باید از موادی انتخاب شود که با الیاف الاستیک سازگار باشد، مانند الیاف پلی استر (PET)، نایلون و غیره. این مواد دارای استحکام و مقاومت در برابر سایش خوبی هستند، می توانند الیاف الاستیک را پشتیبانی کنند و ساختاری پایدار ارائه دهند. .
2. فرآیند تولید
کنترل ضخامت
اندازه گیری دقیق: در طول فرآیند تولید، از ابزارهای اندازه گیری دقیق (مانند ضخامت سنج) برای نظارت و تنظیم ضخامت لایه اتصال در زمان واقعی استفاده کنید تا اطمینان حاصل شود که ضخامت با الزامات طراحی مطابقت دارد.
تنظیم پارامترهای فرآیند: ضخامت لایه اتصال با تنظیم پارامترهای فرآیند مانند ریسندگی، بافندگی یا ترکیب (مانند ظرافت الیاف، چگالی تار و پود، ضخامت پوشش و غیره) به طور دقیق کنترل می شود.
فناوری کامپوزیت چند لایه: هنگام استفاده از فناوری کامپوزیت چند لایه، ضخامت و فشار کامپوزیت هر لایه از مواد باید به شدت کنترل شود تا اطمینان حاصل شود که ضخامت لایه اتصال کامپوزیت یکنواخت است.
کنترل تراکم
تنظیم تراکم تار و پود: در طول فرآیند بافت، تراکم و چینش نخ های تار و پود برای کنترل تراکم لایه اتصال تنظیم می شود. تار و چگالی پود بالاتر می تواند سفتی و پایداری پارچه را بهبود بخشد، اما ممکن است بر کشسانی نیز تأثیر بگذارد.
فن آوری پوشش: هنگام استفاده از فناوری پوشش، ضخامت و یکنواختی پوشش باید به دقت کنترل شود تا از ضخیم بودن پوشش بیش از حد باعث سفت شدن پارچه یا نازک بودن پوشش بیش از حد برای تأثیرگذاری بر ثبات جلوگیری شود.
اندازه گیری و ارزیابی چگالی: از ابزارهایی مانند چگالی سنج برای اندازه گیری و ارزیابی چگالی لایه اتصال استفاده کنید تا اطمینان حاصل کنید که چگالی با الزامات طراحی مطابقت دارد.